Christopher Smiet wint de Christiaan Huygensprijs 2019

De winnaar van de Christiaan Huygensprijs 2019 voor Natuurkunde is Christopher Smiet met het proefschrift: ‘Knots in plasma’. In dit proefschrift beantwoordt hij de vraag of er zelf-geïnduceerde magnetische structuren bestaan die een plasma op zijn plek houden. Het blijkt dat dit mogelijk is in donut-achtige structuren die met zichzelf verknoopt zijn.

De wetenschappelijke kwaliteit van het onderzoek is bijzonder hoog, origineel en veelbelovend op het gebied van de plasmafysica. De zelf-stabiliserende plasmaconfiguratie die in het proefschrift is voorspeld zou een belangrijke rol kunnen spelen in het ontwerpen van betere en compacte kernfusiereactoren.

Christopher Smiet is een kandidaat die niet bang is om zijn eigen weg te vinden in zijn onderzoek en is zeer vasthoudend in het bereiken van zijn resultaten. Het proefschrift is bijzonder goed opgezet, fraai vormgegeven en van een uitzonderlijke hoge kwaliteit. Dít is sprankelende wetenschap.

Ingrid van Engelshoven, minister van OCW, overhandigde de prijs voor het onderzoek waarop Smiet in 2017 promoveerde aan de Universiteit Leiden.  De prijs, een bronzen beeld en een geldbedrag van 10.000 euro, werd uitgereikt in de Oude Kerk te Voorburg.

Christopher Berg Smiet (1987, Tjele, Denemarken) promoveerde op 20 juni 2017 aan de Universiteit Leiden op het proefschrift ‘Knots in Plasma’. Promotor was prof. dr. D. Bouwmeester. Smiet is momenteel Postdoctoral scholar bij het Princeton Plasma Physics Laboratory. Voorafgaand aan zijn promotieonderzoek studeerde hij (experimentele) natuurkunde aan de Universiteit van Leiden.

Eervolle vermeldingen

– dr. Bas Hensen voor zijn dissertatie: ‘Quantum Nonlocality with Spins in Diamond’.

In dit proefschrift komt zeer interessante wetenschap aan de orde en wordt op elegante wijze de niet-lokale structuur van de quantum theorie bestudeerd. Het onderzoek is van een uitzonderlijk hoog niveau en heeft reeds veel aandacht getrokken in binnen- en buitenland.

– dr. Xiaojue Zhu, voor zijn dissertatie: ‘Taylor-Couette and Rayleigh-Bénard turbulence: the role of the boundaries’. Het centrale onderwerp van dit proefschrift draait om (het opschalen van berekeningen aan) turbulente stromingen langs ruwe wanden. Het proefschrift is technisch bijzonder relevant, kenmerkt zich door een ingenieuze combinatie van computersimulaties, theorievorming en experimentele resultaten en boekstaaft een grote stap voorwaarts in het veld.